Muscle Recruitment Analysis

Dhr. Stenvers heeft de spieren in twee groepen verdeeld: de stabilisatoren en de bewegers. Ik ga 1 stap verder. Bijna alle spieren zijn stabilisatoren en bewegers afhankelijk van de manier waarop ze tijdens een specifieke beweging gebruikt worden. Deze moeten we tijdens de MRA in kaart brengen.

Als dit afwijkt, om welke reden dan ook, hebben we veelal te maken met een probleem. Enkele veel voorkomende voorbeelden van deze problemen zijn: tennis- of golferelleboog, zweepslag in de kuit, spanningshoofdpijn, (slijmbeurs of spierbeklemming) impincementklachten in de schouders.

Een spier is meestal nooit in zijn geheel aangedaan. Bij een voetballer met een zweepslag zit er een scheurtje in de kuitspier (we gaan er voor dit voorbeeld vanuit dat die spier niet in zijn geheel afgescheurd is). Dat scheurtje zit maar op 1 specifieke plaats en de vraag is dan ook: waarom op die plek?

Antwoord: omdat die plek in de kuitspier onder die belasting op dat tijdstip de kracht niet aan kon en inscheurde. Waarom was dat dan niet sterk genoeg terwijl de voetballer een prof is en prima getraind? Antwoord: de samenwerkende spieren lieten het afweten waardoor er een te grote belasting op kwam en dit onderdeel van de spier te zwak was om die kracht te dragen. Voor hetzelfde geld had het 2 mm meer naar links of rechts gezeten dat is nooit te voorspellen.

Het is dus niet de gehele spier, maar een onderdeel dat te zwak is. Dat onderdeel was op dat moment afhankelijk van de samenwerkende en antagonistische (spieren die de omgekeerde beweging voor dat gewricht doen zie de biceps en triceps) spieren.

Het zoeken en vinden van de manco’s in die samenwerking kan worden gedaan door middel van MRA. Dit kan bij zeer veel aandoeningen zo worden toegepast. HNP (hernia nucleus puloses), andere rugklachten, artrose in verschillende gewrichten, sportblessures, tennis- en golfersellebogen, tijdens revalidatie na nieuwe heupen, knieën etc. Teveel om allemaal hier op te noemen.